Voor de heroprichting en de beginjaren….
Al voor de Tweede Wereldoorlog is er in Hansweert in competitieverband gevoetbald. Uit de twintiger en dertiger jaren van de vorige eeuw zijn standlijsten bekend, waarbij gesproken wordt van Hansweert en vanaf 1931 Hansweertsche Boys. Men speelde op de wei van Poleij. Dat is waar ongeveer nu de Pluimpot is. Later ook nog op het werfterrein. In die tijd was er ook Zeelandia Hansweert dat nog op Vlake heeft gespeeld. Verder zijn er nog enkele verenigingen geweest die waarschijnlijk niet lang hebben bestaan, zoals Unitas en HVV.
Een aantal spelers van vlak voor de Tweede Wereldoorlog zijn Leo en Lutje Mollet, Leo en Ward van Campen, Bas Schrier, Jan Schippers, Leo van Ertvelde, Sies en Toon Dommanschet, Henk Bruggeman, Piet van Boven, Frans en Allewies Smet, Ko Kaijser, Jozef Theenaart Jos de Klerk en Eppo Schothorst. Laatstgenoemde was een gevreesde speler. Als hij er eens een keer niet bij was in Zeeuws Vlaanderen, dan vroegen ze: ‘Is den bulldozer er niet bij?’
Aan het begin van de oorlog wordt er niet aan voetbal gedacht. Maar precies een jaar na het uitbreken van de oorlog wordt de club heropgericht door Wim Bruggeman, Jan Nieuwenhuize en Rinus Quakkelaar. Ook Ton van Ertvelde, Charel de Pauw, Henk Bruggeman, dhr. Wijnands en Eppo Schothorst waren erbij betrokken. Deze datum 10 mei 1941 wordt als de oprichtingsdatum aangehouden van onze huidige club. Men besluit materialen van de oude club over te nemen voor FL 33,00: drie ballen, twee stel doelpalen, een stel doelnetten, een kalkwagen en hoekvlaggen. Een eerste betaling van FL 8,00 en de rest in termijnen.
Die eerste competitie in de oorlogsjaren in de eerste klas afdeling Zeeland eindigde men in de middenmoot, Yerseke werd kampioen en promoveerde naar de derde klas KNVB. De vierde klas KNVB komt er pas rond 1950. Tot het eind van de oorlog wordt er wel gevoetbald, maar er zijn geen eindstanden bekend. Het was vaak moeilijk om een elftal op de been te brengen. Een aantal spelers werd ook tewerkgesteld in Duitsland.
Een verhaal uit die tijd van Eppo Schothorst: ‘We gingen in die tijd naar alle uitwedstrijden op de fiets. Dus ook naar Walcheren en Noord Beveland. Je wilde voetballen, dus je moest er wat voor over hebben. Het viel vaak niet mee om genoeg spelers te krijgen. In Vlissingen bijvoorbeeld verloren we op het terrein achter de meelfabriek met negen man 13-2. Op een keer moesten we in Kortgene voetballen. We fietsten eerst naar Wolphaartsdijk en dan gingen we met het pontje over. Wannes Eijke en Ko van Hekke hadden geen fiets. Ik heb Wannes achterop en Ko op de stang meegenomen. En daarna moesten we nog voetballen. Met een fietstocht in de benen. In die tijd was dat normaal. Tegenwoordig is men te verwend om dat nog te doen. Ko van Hekke noemden we Zamora, indertijd een goede Spaanse keeper. Hubert Verstraete was een goede back. Hij is na de oorlog onder een tank terecht gekomen en overleden.’
Hansweertse Boys 1 te Vlissingen op 6 mei 1943
Staand vlnr: Charel de Pauw, Rinus Openeer, Eppo Schothorst, Kees van Leeuwen, Ko de Koster, De Graaf, Ton van Ertvelde Rinus Quakkelaar, Jan Schothorst.
Voorste rij vlnr: Jan Nieuwenhuize, Ko van Hekke, Hubert Verstraete.
De veertiger jaren na de oorlog…
Als het normale leven weer een beetje op gang komt, kan men weer aan voetbal gaan denken. In de notulen van die tijd noemt de secretaris vaak de slechte opkomst op de vergaderingen, als er maar de helft van de leden aanwezig is!!! Een echt sportveld is er nog niet. Het is behelpen met stukken weiland die niet al te vlak waren. Van gerichte training is ook geen sprake. In competitieverband in de eerste klas afdeling Zeeland is wisselvalligheid troef, Kruiningen is ons een aantal jaren de baas. Verder zijn Cortgene en Luctor de toonaangevende ploegen. De clubkleuren zijn oranje met een blauwe baan in het midden, maar door textielschaarste heeft lang niet iedereen het goede shirt.
Hansweertse Boys 1 op 3 juni 1945
Achterste rij vlnr: Henk van Houte, Wim Back, Henk van Koeveringe, Kees van der Borgt, Jan Schothorst.
Middelste rij vlnr: Broer Wijnands, Ko de Koster, Rinus Quakkelaar.
Voorste rij vlnr: Jan Nieuwnhuize, Eppo Schothorst, Toon Dommanschet.
Men voetbalde in die tijd aan de zogenaamde overkant, de andere kant van de sluizen (Hansweert-Oost), op een weiland bij de marechausseekazerne. In het seizoen 1947-1948 is er zelfs nog een derde elftal geweest, dat op zaterdag speelde tegen o.a. Rilland-Bath, Krabbendijke en Kats.
Een mooi verhaal uit die tijd van Eppo Schothorst: ‘De ploeg van voor de oorlog noemden we later de oude Boys, die van na de oorlog de nieuwe Boys. Eens waren we op een toernooi van Hontenisse in Kloosterzande. Op een gegeven moment raakte de keeper van Hontenisse geblesseerd. Aan Piet Pom (Piet van Boven), onze keeper, werd gevraagd of hij de volgende wedstrijd wilde keepen tegen Clinge. Toen er een penalty moest worden genomen, beloofden de spelers van Hontenisse hem twee kratjes bier als hij de bal zou stoppen. Dat deed hij prompt. Hontenisse won. Piet kwam pas na drie dagen weer in Hansweert opdagen.’
Hansweert 1 op 12 augustus 1946
Achterste rij vlnr: Wannes van de Kreeke, Jan Nieuwenhuize, onbekend, Piet van Boven, Henk Quakkelaar, Nelis Clarijs.
Midden vlnr: Eppo Schothorst, Ko de Koster, Kees van der Borgt.
Voor vlnr: Rinus Quakkelaar, Adrie Westrate, Henk van Koeveringe, Wim Back, dhr. Metz.
Een mooi verhaal van Dirk de Jong: ‘Ik kan me nog goed herinneren dat kort na de oorlog een beslissingswedstrijd moest worden gespeeld tegen aartsvijand Kruininigen in Zeeuws Vlaanderen op het veld van Rapenburg (Stoppeldijk). Blijkbaar waren er toen weinig telefoons, want de uitslag, helaas 2-0 voor Kruiningen, arriveerde per postduif van de familie Theenaart. Onvoorstelbaar in deze tijd van e-mail en GSM.’
Hansweertse Boys 2 op 16 maart 1948
Achterste rij vlnr: Henk Bruggeman, Ko de Pauw, Johan den Toonder, Piet van Leeuwen, Piet Heijnsdijk.
Middelste rij vlnr: douane, Piet Schouwenaar, Piet van de Wege.
Voor vlnr: Henk Quakkelaar, Kees van der Borgt(vrachtrijder uit Schore), Lenstra.